Tradycje gier wideo

Produkowanie gier wideo przynosi dzisiaj znów bardzo duże przychody, po gorszym okresie recesji oraz poprzedzającym go okresie bardzo ostrej akcji masowego kopiowania gier przez piratów. Sprawnie działające serwisy umożliwiające kopiowanie i rozpowszechnianie kopii gier komputerowych przez lata pozbawiły cały biznes produkcji gier wideo miliardów dolarów, a według innych szacunków nawet bilonów. Tradycje gier wideo są ogromne, chociaż dzisiaj kojarzone są przede wszystkim z widowiskowymi graficznie spektaklami czy rozgrywkami online. Rzeczywistość jest jednak taka, że pierwsze gry projektowane i pisane były przede wszystkim z myślą o sprawdzaniu możliwości obliczeniowych kolejnych komputerów. Nawet prosta grafika, jaką można było obserwować w grze Pong, miała przede wszystkim na celu sprawdzenie, jak poradzą sobie podzespoły bazowe komputera z rozlicznymi danymi spływającymi do nich i wymagającymi natychmiastowych obliczeń oraz odpowiedniej reakcji – chociażby w wyświetleniu prawidłowego ruchu lub obrazu.

Z czasem jednak gry zaczęły mieć coraz większe możliwości i nie było już tak ważnym, aby sprawdzać możliwości maszyn, albowiem te dostępne przeciętnemu użytkownikowi domowemu stały się bardzo dobre jakościowe. Problemem nie było już więc to, czy ktoś ma odpowiedni sprzęt do konkretnej gry i jej wymagań sprzętowych, ale to, co graficy i programiści są w stanie wymyśleć. To pomysł i koncepcja zaczęły być dużo ważniejsze – po latach wielkiego boomu na wzrost wymagań sprzętowych i możliwości graficznych znów zaczęto poszukiwać raczej unikalnych rozwiązań w zakresie samego gameplay’a. Coś, co przez polskich graczy swojego czasu nazywane było miodnością, a obecnie najczęściej określa się jako grywalność, to przede wszystkim przyjemność płynąca z samego prowadzenia rozgrywki, wynikająca z wielu różnych elementów.

Czynniki satysfakcjonujące graczy

Na zadowolenie gracza składa się sama fabuła i dialogi, ale w dużej mierze postać głównego bohatera lub bohaterów. Nigdy nie jest to jednak w stanie zatuszować niedostatków w samej grafice, chociaż tutaj gracze są zdolni do grania w gry z bardzo archaiczną grafiką, o ile użycie jej przez designerów było celowe i jest uzasadnione tematyką gry lub modelem rozgrywki. Jeśli jednak projektanci silą się na doskonałe efekty specjalne, ale nie są w stanie ich dostarczyć – natychmiast są dyskwalifikowani nie tylko przez branżowe pisma i doświadczonych recenzentów, gdyż takie niedostatki przy obecnej wiedzy przeciętnego gracza, jest w stanie dostrzec nawet niespełna dziesięciolatek.

Sam sposób technicznego prowadzenia rozgrywki, rozwiązania w zakresie scen walki lub innych motywów rywalizacji, praca kamery i odpowiednie sterowanie postacią – także natychmiast wpływają na komfort z gry. Jeśli prowadzenie bohatera jest trudne, a praca kamery wcale nie pomaga w odnalezieniu się w przestrzeni graczowi, tytuł jest praktycznie z miejsca skreślony. Na szczęście dostatecznie rzetelnie przeprowadzone testy i etapy wdrożeniowe przed premierą danego tytułu są w stanie skutecznie wyeliminować wszystkie takie niedoróbki jeszcze na etapie produkcyjnym, gdy nie kosztuje to zbyt wiele, może poza samymi opóźnieniami w terminarzu.